Kaedah Rawatan dan Pelupusan Sisa

Apabila kebanyakan orang berfikir tentang pengurusan sisa pepejal, mereka berfikir tentang sampah yang dibuang di tempat pembuangan sampah atau dibakar. Pelbagai unsur terlibat dalam penciptaan sistem pengurusan sisa pepejal bersepadu (ISWM) yang optimum. Sebagai contoh, teknik rawatan bertindak untuk mengurangkan jumlah dan ketoksikan sisa pepejal, mengubahnya menjadi bentuk yang lebih mudah untuk dilupuskan. Kaedah rawatan dan pelupusan sisa dipilih dan digunakan berdasarkan bentuk, komposisi dan kuantiti bahan buangan.

Berikut adalah rawatan dan kaedah pembuangan sisa utama:

Rawatan Termal

Rawatan sisa haba merujuk kepada proses yang menggunakan haba untuk merawat bahan buangan. Berikut adalah beberapa teknik rawatan sisa haba yang paling biasa digunakan:

• Insinerasi adalah salah satu rawatan sisa yang paling biasa. Pendekatan ini melibatkan pembakaran bahan buangan di hadapan oksigen. Proses pembakaran menukarkan sisa ke dalam abu, serombong, gas, wap air, dan karbon dioksida. Kaedah rawatan haba ini biasanya digunakan sebagai cara untuk mendapatkan semula tenaga untuk elektrik atau pemanasan. Pendekatan ini mempunyai beberapa kelebihan. Ia dengan cepat mengurangkan jumlah sisa, mengurangkan kos pengangkutan dan mengurangkan pelepasan gas rumah hijau yang berbahaya.
• Gasifikasi dan Pyrolysis adalah dua kaedah yang sama, kedua-duanya mengurai bahan buangan organik dengan mendedahkan sisa kepada jumlah oksigen yang rendah dan suhu yang sangat tinggi. Pyrolysis menggunakan sama sekali tidak oksigen manakala gasifikasi membolehkan jumlah oksigen yang sangat rendah dalam proses. Gasifikasi lebih berfaedah kerana ia membolehkan proses pembakaran pulih tenaga tanpa menyebabkan pencemaran udara.

• Buka Pembakaran adalah rawatan sisa haba warisan yang berbahaya kepada alam sekitar. Insinerator yang digunakan dalam proses tersebut tidak mempunyai peranti kawalan pencemaran. Mereka melepaskan bahan-bahan seperti hexachlorobenzene, dioksin, karbon monoksida, bahan partikulat, sebatian organik meruap, sebatian aromatik polycyclic, dan abu. Malangnya, kaedah ini masih diamalkan oleh banyak pihak berkuasa tempatan di peringkat antarabangsa, kerana ia menawarkan penyelesaian yang murah untuk sisa pepejal.

Dumps dan Landfills

Landfill Sanitari menyediakan penyelesaian pelupusan sisa yang paling biasa digunakan. Landasan ini dikehendaki menghapuskan atau mengurangkan risiko bahaya kesihatan alam sekitar atau awam akibat pembuangan sisa. Laman-laman ini terletak di mana ciri-ciri tanah berfungsi sebagai buffer semulajadi antara alam sekitar dan tapak pelupusan. Sebagai contoh, kawasan tapak pelupusan boleh terdiri daripada tanah liat yang agak tahan terhadap sisa berbahaya atau dicirikan oleh ketiadaan badan air permukaan atau jadual air rendah, yang menghalang risiko pencemaran air.Penggunaan tapak pelupusan sanitari memberikan risiko kesihatan dan alam sekurang-kurangnya, tetapi kos menubuhkan tapak pelupusan sedemikian adalah lebih tinggi berbanding kaedah pelupusan sisa lain.

Dumps terkawal lebih kurang sama dengan tapak pelupusan sanitari. Tempat pembuangan sampah ini mematuhi banyak keperluan untuk menjadi tapak pelupusan sanitari tetapi mungkin kurang satu atau dua. Tempat pembuangan itu mungkin mempunyai kapasiti yang dirancang dengan baik tetapi tiada perancangan sel. Mungkin ada pengurusan gas atau tidak separa, penyimpanan rekod asas, atau penutup biasa.

Pelupusan tapak bioreaktor adalah hasil penyelidikan teknologi baru-baru ini. Tapak pelupusan ini menggunakan proses mikrobiologi unggul untuk mempercepat penguraian sisa.

Ciri kawalan adalah tambahan cecair berterusan untuk mengekalkan kelembapan optimum untuk penghadaman mikrob. Cecair ini ditambah dengan mengedarkan kembali larut dalam tanah. Apabila jumlah larut resapan tidak mencukupi, sisa cecair seperti enapcemar kumbahan digunakan.

Rawatan Buangan Biologi

Pengkomposan adalah satu lagi kaedah pelupusan sisa atau rawatan yang paling sering digunakan iaitu penguraian aerobik bahan buangan organik yang dikendalikan oleh invertebrata kecil dan mikroorganisma. Teknik pengkomposan yang paling biasa termasuk pengkompaunan tiang statik, pengkomersilan vermin, pengkompaunan windrow dan kompos dalam kapal.

Anaerobic Digestion juga menggunakan proses biologi untuk mengurai bahan organik. Walau bagaimanapun, pencernaan Anaerobic menggunakan persekitaran bebas oksigen dan bakteria untuk mengurai bahan buangan di mana kompos mesti mempunyai udara untuk membolehkan pertumbuhan mikrob.