Apakah Nisbah Rizab Bank?

Rizab rizab bank adalah peraturan bank pusat yang menetapkan rizab modal minimum yang harus dipegang bank komersial sebagai peratusan simpanannya. Nisbah rizab bank juga kadang-kadang disebut sebagai nisbah simpanan tunai (CRR) atau keperluan rizab bank .

Nisbah rizab bank sering digunakan sebagai alat dasar monetari, memandangkan peraturan menyesuaikan dana yang ada yang perlu dipinjamkan oleh bank.

Keperluan rizab juga direka untuk membantu melindungi sistem perbankan daripada kejatuhan secara mendadak dalam kecairan yang boleh mengakibatkan beberapa krisis kewangan. Walaupun sesetengah negara, seperti U. K. dan Australia, tidak mempunyai keperluan rizab, yang lain-seperti Brazil-mempunyai 20 peratus keperluan rizab, sementara Lebanon mempunyai 30 peratus keperluan rizab untuk sistem perbankannya.

Para pelabur perlu memahami perbezaan dalam nisbah rizab bank di seluruh negara dan kecenderungan untuk bank-bank pusat mereka untuk menyesuaikannya.

Kesan ke atas Dasar Monetari

Banyak negara Barat mengelakkan mengubah keperluan rizab, kerana ia boleh menyebabkan masalah kecairan segera atau bank mempunyai rizab berlebihan yang lebih rendah. Negara-negara ini sebaliknya menggunakan operasi pasaran terbuka, seperti pelonggaran kuantitatif, untuk melaksanakan dasar monetari mereka. Nisbah rizab di U. S. telah ditetapkan pada 10 peratus untuk deposit transaksional dan nol persen pada deposit masa selama bertahun-tahun.

Penggunaan nisbah rizab dalam dasar monetari lebih banyak berlaku di pasaran baru muncul. Sebagai contoh, China telah menggunakan keperluan rizab sebagai cara untuk memerangi inflasi, memandangkan menaikkan mereka mengurangkan bekalan wang yang ada. Malah, China telah menggunakan strategi ini secara meluas dalam kejatuhan ekonomi global pada tahun 2007 dan 2010 untuk menggalakkan dan menghalang pemberian pinjaman.

Lihatlah contoh bagaimana nisbah rizab bank mempengaruhi dasar monetari:

Bank dengan deposit $ 10 juta harus menyimpan $ 1 juta dalam rizab, jika nisbah rizab bank adalah 10%, yang berarti hanya $ 9 juta boleh dipinjamkan dalam bentuk pinjaman bank. Oleh itu, menurunkan nisbah rizab bank telah meningkatkan jumlah wang yang tersedia untuk dipinjamkan dalam sistem perbankan, dan sebaliknya ketika menambah rasio simpanan bank.

Keberkesanan nisbah rizab sebagai alat dasar monetari boleh dibahaskan, tetapi ada sedikit keraguan bahawa ia mempunyai sekurang-kurangnya kesan sederhana di pasaran dalam jangka pendek hingga sederhana. Walau bagaimanapun, penggunaan rizab rizab telah menjadi sebahagian besarnya tidak relevan di U. S. dan banyak pasaran maju lain, kerana pengawal selia telah meninggalkan mereka memihak kepada pelonggaran kuantitatif dan alat-alat dasar yang lebih tidak langsung. Alternatif ini digunakan secara meluas semasa krisis kewangan global 2008-2009 di Amerika Syarikat dan Eropah.

Kesan ke atas Stok dan Bon

Kesan perubahan nisbah rizab ke atas stok dan bon sebahagian besarnya adalah hasil tidak langsung perubahan pada kadar faedah. Kadar faedah yang lebih tinggi cenderung menyakiti pemegang bon kerana kadar faedah berkorelasi dengan harga bon.

Pasaran saham juga cenderung untuk bertindak balas negatif kepada kadar faedah yang lebih tinggi memandangkan ia menjadi lebih mahal bagi syarikat mendapatkan pembiayaan.

Hasilnya, menaikkan keperluan rizab umumnya menyakiti kedua-dua saham dan bon dan mengurangkan keperluan rizab secara amnya membantu stok dan bon. Keperluan nisbah rizab yang lebih tinggi umumnya datang pada masa inflasi, sementara keperluan rizab yang lebih rendah biasanya datang pada masa deflasi. Ini bermakna stok sudah cenderung mempunyai penilaian yang lebih tinggi daripada sejarah.

Sektor tertentu dalam pasaran saham juga mungkin lebih terdedah kepada perubahan dalam nisbah rizab. Terutama, institusi kewangan cenderung menderita apabila nisbah rizab dinaikkan kerana mereka boleh membuat pinjaman yang lebih sedikit dan menjana pendapatan faedah yang kurang. Sebaliknya adalah benar apabila nisbah rizab berkurangan dan lebih banyak modal dibebaskan untuk aktiviti pemberian pinjaman dan faedah.

Sesetengah negara membayar faedah ke atas rizab simpanan bank kepada institusi kewangan, yang boleh membuktikan berfaedah bergantung kepada kadar faedah semasa. Rizab Persekutuan Amerika Syarikat membayar kadar faedah 0% pada rizab bank, sehingga 2015, yang memberi pampasan kepada bank-bank untuk pendapatan faedah yang hilang.

Pertimbangan Pelabur

Pelabur antarabangsa sepatutnya menyimpan perubahan nisbah rizab dalam minda apabila melabur di negara-negara yang menggunakan nisbah rizab sebagai alat dasar monetari, seperti China. Selalunya, pelabur boleh meramalkan perubahan kepada nisbah rizab bank dengan melihat trend makroekonomi yang mendasari inflasi. Negara dengan kenaikan inflasi mungkin berisiko untuk meningkatkan nisbah rizab sementara negara yang mengalami deflasi dapat menurunkan keperluan nisbah rizab.

Pelabur boleh melindung nilai terhadap risiko-risiko ini dengan memastikan portfolio mereka pelbagai di pelbagai negara dan wilayah. Oleh itu, perubahan rizab dalam nisbah rizab di satu negara tidak akan memberi kesan dramatik ke atas keseluruhan portfolio. Para pelabur juga boleh mempertimbangkan memindahkan pendedahan mereka ke dalam sektor yang kurang terjejas oleh nisbah rizab dan jauh dari sektor yang mungkin terlalu tinggi - seperti sektor kewangan dan bank perdagangan.